Tekst: Menno de Boer, Fotografie: Marjory Haringa

Carel van de Giessen
doneerde zijn fortepiano aan het NMF

‘Mijn liefde voor de fortepiano is tijdens lange autoritten ontstaan. Begin jaren negentig verhuisden we naar een oude boerderij in de Achterhoek. Omdat mijn werk daar ver vandaan was, kocht ik cd’s met alle pianoconcerten van Mozart uitgevoerd op fortepiano, voor onderweg. Dat instrument klinkt echt heel anders dan een gewone piano. Heel karakteristiek. Zelf speel ik sinds mijn twaalfde piano. Later ook klavecimbel en fortepiano. Want als je graag naar muziek luistert, wil je die ook zelf kunnen uitvoeren. Ik hoorde van een Duitse firma die kopieën van antieke instrumenten maakt. Daar kocht ik, na een middagje spelen op verschillende instrumenten, een kopie van een Dulcken-fortepiano. Toen ik na mijn pensionering in enkele ensembles ging spelen, was dat alleen op klavecimbel en piano. We hadden genoeg ruimte voor die drie toetsinstrumenten en een fortepiano is mooi om te zien, maar daar heb je een instrument natuurlijk niet voor. Samen met mijn vrouw heb ik toen besloten hem aan het Nationaal Muziekinstrumenten Fonds te schenken. Niet lang daarna kwam er op voordracht van het NMF een Canadese jongeman bij ons op bezoek. Hij had in Nederland zijn fortepianostudie afgerond en heeft hier de hele avond gespeeld. Hij was erg enthousiast en zou het instrument graag in bruikleen krijgen. Mijn fortepiano is dus in goede handen gekomen. Een prettig idee.’

Jaap Schüngel doneert periodiek een bedrag via een schenkingsovereenkomst

‘Vroeger, in de tijd van Cliff Richard, heb ik een aantal jaren gitaar gespeeld. Ook heb ik ooit een jaar pianoles gehad, maar daar bleef het bij. Ik ben toch meer een luisteraar. En hoewel ik Barbra Streisand geweldig vind en in 1964 in het publiek stond bij het optreden van The Beatles in Blokker heb ik nu meer dan genoeg aan klassieke muziek. Zakelijk ging het voor­spoedig en ik vind dat je daar dan van mag genieten en dat je anderen daarin moet laten meedelen. Zo sponsorde ik in de jaren negentig onder meer de Zomeropera, jaarlijks op meerdere zwoele zomeravonden, in een grote tuin in Hilversum. Fantastisch! In 2007, twee jaar nadat ik mijn bedrijf had verkocht, besloot ik periodiek een bedrag aan het NMF te gaan schenken. En dat doe ik nog steeds. Als frequent concertbezoeker doet het mij veel plezier als ik hoor dat iemand in het orkest op een instrument van het fonds speelt. Ook voelt het goed dat de voorraad hoogwaardige instrumenten straks weer wordt doorgegeven aan volgende muzikanten en dat ook zij op die manier worden uitgedaagd om nog beter te spelen. Zo draag je bij aan iets wat ook in de toekomst blijft. Als donateur kom ik weleens op het kantoor van het NMF, bijvoorbeeld als er een concert wordt gegeven. Het valt me dan elke keer weer op hoe leuk en intiem het daar is. Ze doen er met die kleine club alles aan om het allemaal in goede banen te leiden. En als ik dan in het jaarlijkse NMF Magazine lees naar welke muzikanten er weer allemaal mooie instrumenten zijn gegaan, dan geeft mij dat een bijzonder goed gevoel.’

Jaap Schüngel doneert periodiek een bedrag via een schenkings-overeenkomst

‘Vroeger, in de tijd van Cliff Richard, heb ik een aantal jaren gitaar gespeeld. Ook heb ik ooit een jaar pianoles gehad, maar daar bleef het bij. Ik ben toch meer een luisteraar. En hoewel ik Barbra Streisand geweldig vind en in 1964 in het publiek stond bij het optreden van The Beatles in Blokker heb ik nu meer dan genoeg aan klassieke muziek. Zakelijk ging het voor­spoedig en ik vind dat je daar dan van mag genieten en dat je anderen daarin moet laten meedelen. Zo sponsorde ik in de jaren negentig onder meer de Zomeropera, jaarlijks op meerdere zwoele zomeravonden, in een grote tuin in Hilversum. Fantastisch! In 2007, twee jaar nadat ik mijn bedrijf had verkocht, besloot ik periodiek een bedrag aan het NMF te gaan schenken. En dat doe ik nog steeds. Als frequent concertbezoeker doet het mij veel plezier als ik hoor dat iemand in het orkest op een instrument van het fonds speelt. Ook voelt het goed dat de voorraad hoogwaardige instrumenten straks weer wordt doorgegeven aan volgende muzikanten en dat ook zij op die manier worden uitgedaagd om nog beter te spelen. Zo draag je bij aan iets wat ook in de toekomst blijft. Als donateur kom ik weleens op het kantoor van het NMF, bijvoorbeeld als er een concert wordt gegeven. Het valt me dan elke keer weer op hoe leuk en intiem het daar is. Ze doen er met die kleine club alles aan om het allemaal in goede banen te leiden. En als ik dan in het jaarlijkse NMF Magazine lees naar welke muzikanten er weer allemaal mooie instrumenten zijn gegaan, dan geeft mij dat een bijzonder goed gevoel.’

Hidde Bekkers doneert zijn tijd en kennis

‘Ik studeer muziekwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam, maar werk elke dinsdag bij het NMF op kantoor als vrijwilliger. Daar heb ik al vaak gezien hoe mensen zich laten inspireren door een oud instrument. Als ze bijvoorbeeld een oude viool in hun handen gedrukt krijgen, zie je hen bijna nadenken over de historie en verhalen. Dat hoor je dan ook terug in hun spel. Heel bijzonder. Als kind was ik al geïnteresseerd in strijkinstrumenten. Ik speel zelf viool, lees graag over violisten en bouwers en ga naar veilingen van bijzondere violen. Voor het NMF onderzoek ik nu in hoeverre geblinddoekte luisteraars het verschil horen tussen een nieuwe viool en een oude Stradivarius van een paar miljoen euro. Helemaal iets voor mij! Ik ben blij voor dit fonds te werken. Heel mooi dat het NMF ervoor zorgt dat kostbare instrumenten in handen komen van talentvolle musici, die zoiets anders nooit hadden kunnen betalen. Wat ook nog wel goed is om te vermelden: ik ben nu bezig met een database van hedendaagse vioolbouwers. Daarvoor heb ik eerst uitgebreid onderzoek gedaan naar wat ervoor zorgt dat een bouwer echt bij de top van de top hoort. De voornaamste criteria daarbij: hoeveel prijzen heeft hij of zij gewonnen en hoeveel bekende en gerespecteerde musici spelen er op zijn of haar instrumenten? Objectieve criteria dus. En dankzij die database kan het NMF nu ook musici helpen die zich afvragen bij wie ze hun nieuwe viool kunnen laten bouwen.’

Links aan de muur een portret uit 1958 van violist Theo Olof, die samen met initiatiefnemer Pieter Moerenhout het NMF oprichtte. Het kunstwerk is geschilderd door Willem Schrofer (1898-1968).